13.05.2013 | cobra.be | door Pieter De Buysscher
Wat gebeurt er als je elf kinderen van het zesde leerjaar op een podium zet met wat dozen en een voetbal? Het resultaat heet Ergens hier en is al even onvoorspelbaar als amusant. In deze voorstelling van Inne Goris nemen de kinderen van basisschool Vier Winden je mee naar hun leefwereld, hun Sint-Jans-Molenbeek.
Planktonpuree, tonijnsalade en spruitjes
Van bij het startschot is ‘Ergens hier’ een wervelwind van verhaal, muziek en dans. Met ongebreidelde speelsheid en enthousiasme proberen de elf kinderen elk hun eigen verhaal te vertellen. Daarbij zijn de onderwerpen even divers als het klasje zelf: dood, gebed en natuurlijk dolfijnen, je krijgt ze allemaal te zien.
De kinderen zetten het publiek aan om na te denken over de diversiteit van de samenleving. Dit doen ze niet alleen door hun ervaringen te vertellen. Behalve zang en dans wagen ze zich ook enkele keren aan een melig mopje (“Dolfijnen maken hun lievelingsrecept klaar: planktonpurree, tonijnsalade en -eikes- spruitjes!”). Door het gevarieerde samenspel blijft het publiek een uur lang geboeid, zelfs wanneer een meisje bijna over de verlichting struikelt of een jongen zijn tekst kwijt is. Die kleine foutjes maken het stuk eens zo aandoenlijk.
In ‘Ergens’ hier lijkt het klasje niet te kunnen beslissen of ze zich nu in de les of op de speelplaats bevinden. Die dubbelzinnigheid slaat ook over op het publiek. De toeschouwer stapt wel met een lach buiten, maar voelt zich tegelijk verplicht om na te denken over de multiculturele samenleving.